Het leven op de werkvloer
Door: Efrath
Blijf op de hoogte en volg Arnoud en Efrath
30 Mei 2014 | Filipijnen, Quezon City
Deel drie in de serie cultuurverschillen gaat over de werkvloer. Uiteraard kunnen we alleen maar spreken vanuit ervaring binnen onze eigen organisaties, project NOAH en DREAM. Beide kantoren zijn gevestigd op de campus van de University of the Philippines, een mooi, groen en vredig stukje Manilla. De vele jonge mensen op kantoor komen vers van de universiteit en dit geeft de sfeer iets studentikoos. Uiteraard pikken wij ouwelingen daar een graantje van mee – zo hebben we al de nodige drinkfestijnen achter de rug en hebben we zelf een succesvolle vrimibo georganiseerd vorige week!
De werktijden liggen gemiddeld tussen 10 uur 's ochtends en zeven uur 's avonds, maar als je langer blijft, is het geen probleem om eventueel gebrek aan slaap 's middags in te halen. Met je hoofd op je bureau welteverstaan. Ook al is de verleiding groot, wij zorgen vooralsnog dat we netjes om negen uur binnen zijn en proberen onszelf wakker te houden met drie koppen Nescafé. Daarmee is het grootste gemis meteen duidelijk: de koffieautomaat. Die is er dus niet.
Kritisch kunnen we echter niet zijn, sinds we geleerd hebben dat sommige van de collega's zelf geld bij elkaar moeten leggen om alleen al over een water dispenser te kunnen beschikken. Schijnbaar is de procedure om drinkwater te declareren bij de werkgever dusdanig bureaucratisch, dat ze er nog liever zelf voor betalen. Voor ons totaal ondenkbaar dat je je als medewerker überhaupt moet bezighouden met het declareren van je water.
In beide kantoren werken zeventig à tachtig man op een zeer kleine ruimte. Hoewel het begrip ruimte in de Filippijnen sowieso een andere dimensie kent, geven de collega's toe dat 50 centimeter werkruimte per persoon aan de krappe kant is. Wij zien hier het voordeel wel van in; dicht op elkaar gepakt heb je toch minder last van de Siberische kou die de airconditioning uitbraakt.
Vergaderingen zijn ook een interessante. De kwestie is telkens opnieuw: hoe vang je de ander zijn aandacht? De telefoon opnemen en email beantwoorden lijkt hoe dan ook altijd belangrijker dan het gespreksonderwerp. In een groep of zelfs in een bila hebben we meegemaakt dat de projectleider zei: “okee, zeg het maar..” en zodra jij begint te spreken, pakt hij zijn telefoon om iemand te bellen. Voor goede tips hoe we hier subtiel mee om kunnen gaan, houden we ons aanbevolen! ;-)
De werktijden liggen gemiddeld tussen 10 uur 's ochtends en zeven uur 's avonds, maar als je langer blijft, is het geen probleem om eventueel gebrek aan slaap 's middags in te halen. Met je hoofd op je bureau welteverstaan. Ook al is de verleiding groot, wij zorgen vooralsnog dat we netjes om negen uur binnen zijn en proberen onszelf wakker te houden met drie koppen Nescafé. Daarmee is het grootste gemis meteen duidelijk: de koffieautomaat. Die is er dus niet.
Kritisch kunnen we echter niet zijn, sinds we geleerd hebben dat sommige van de collega's zelf geld bij elkaar moeten leggen om alleen al over een water dispenser te kunnen beschikken. Schijnbaar is de procedure om drinkwater te declareren bij de werkgever dusdanig bureaucratisch, dat ze er nog liever zelf voor betalen. Voor ons totaal ondenkbaar dat je je als medewerker überhaupt moet bezighouden met het declareren van je water.
In beide kantoren werken zeventig à tachtig man op een zeer kleine ruimte. Hoewel het begrip ruimte in de Filippijnen sowieso een andere dimensie kent, geven de collega's toe dat 50 centimeter werkruimte per persoon aan de krappe kant is. Wij zien hier het voordeel wel van in; dicht op elkaar gepakt heb je toch minder last van de Siberische kou die de airconditioning uitbraakt.
Vergaderingen zijn ook een interessante. De kwestie is telkens opnieuw: hoe vang je de ander zijn aandacht? De telefoon opnemen en email beantwoorden lijkt hoe dan ook altijd belangrijker dan het gespreksonderwerp. In een groep of zelfs in een bila hebben we meegemaakt dat de projectleider zei: “okee, zeg het maar..” en zodra jij begint te spreken, pakt hij zijn telefoon om iemand te bellen. Voor goede tips hoe we hier subtiel mee om kunnen gaan, houden we ons aanbevolen! ;-)
-
30 Mei 2014 - 08:55
Pamela Anderson:
Kan helaas geen tips geven hoe je dit probleem op een subtiele wijze kan aanpakken, daar ik nooit in een Aziatisch land heb gewerkt. Wel weet ik dat de mobieltjes in alle Aziatische landen heel, heel belangrijk is. Veel belangrijker dan hier in de Westerse landen. En het inwendig opwinden helpt geen steek. Alles gaat zoals jullie al wel gemerkt zullen hebben: pelan, pelan (langzaam, langzaam aan) -
30 Mei 2014 - 09:15
Stef:
Dat klinkt euh... uitdagend ;-) Ik heb helaas ook geen tips. Maar ik wens jullie wel veel sterkt en plezier natuurlijk :-) En dat allemaal zonder een bak goede koffie 's morgens... -
30 Mei 2014 - 11:40
Eef:
Wat leuk om over die cultuurverschillen te lezen. Grappig dat wij als Nederlanders toch overal weer dat gebrek aan persoonlijke ruimte om ons heen ervaren. Andere culturen zijn vaak toch graag veel dichter bij elkaar dan wij, haha.
Dat bellen onder vergaderingen en zelfs bij bila's klinkt wel echt onbeschoft zeg..hoe ervaren zij dat zelf dan? Ik heb helaas geen tips voor jullie behalve dan alles maar zoveel mogelijk accepteren zoals het is. Succes! Lijkt me nl wel n behoorlijke uitdaging. Xxx Eef -
30 Mei 2014 - 22:08
Riloon:
Há, leuk om weer iets te lezen van jullie leventje op de Philippines.
Zeg, wat organiseren jullie daar.... vrimibo??? En nu op z'n Nederlands....
En echte Hollandse koffie, die zullen jullie vast wel missen. Maar misschien is de Nescafé wel een goed idee voor tijdens de vergaderingen. Als collega's gaan telefoneren, drink jij nog een bakkie! Ha, ha.
Maar goed, misschien moet je de cultuurverschillen maar voor lief nemen, dan heeft iedere cultuur zo z'n charmes.
Hartelijke groeten uit Villa Frankrijk. -
02 Juni 2014 - 03:26
Arnoud En Efrath :
Bedankt voor jullie reacties allemaal :) het is een uitdaging en inderdaad ook de charme, die cultuurverschillen. Dat maakt het ook interessant om hier te werken. Dat met het telefoneren tijdens een gesprek is voor mij nog wel een verschil waar ik meer moeite mee heb - blijkbaar is het bij ons zo ingebakken dat het onbeleefd is, dat ik als Hollander telkens weer verbaasd ben als het gebeurt. Hier zijn ze natuurlijk niet anders gewend... De tip om een extra bak koffie te halen is een goeie, dat ga ik invoeren!
En Iloon, niks zo Nederlands als een vrimibo..... de vrijdagmiddagborrel! ;)
X Eef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
